Op de parkeerplaats aan de Waardsedijk hadden zich in het middagzonnetje 17 speelsters van de MO15-1 plus begeleiding verzameld. Zij maakten zich klaar aan de vooravond van het pinksterweekend voor hun inmiddels jaarlijkse “Europese campagne”. Waar in de editie van 2022 nog werd afgereisd naar Leeuwarden, bleven we nu iets dichterbij huis. De prestigieuze Arnhem Cup was dit jaar het doel geworden. Toen eenmaal de bus van “Cor” gevuld was konden we iets later dan gepland vertrekken richting Oostappen Vakantiepark Arnhem. Dit zou het domein van de meiden worden voor de komende 4 dagen. Bij aankomst stond Jolanda (A.K.A. Dora) al op ons te wachten. Na wat onduidelijkheid over de huisjes indeling, konden we beginnen met het settelen. Sponsor Ron zorgde voor genoeg drinken per huisje. Nadat ook de rugzak van Jolanda was uitgepakt, was ieder huisje meer dan gevuld.
Toen was het tijd om de camping en haar andere gasten te ontdekken want er waren ook andere (internationale) teams aanwezig. Rond de klok van 23:00 moest volgens de instructie iedereen naar binnen, zodat de rust zou wederkeren op het park. Al snel leek het duidelijk dat deze instructie alleen in het Nederlands was gedeeld, want van rust na 23 uur was geen enkele sprake. Rond de klok van 01:00 keerde de rust terug na enig aandringen van de “parkpolitie”.
Zaterdagmorgen rond 10 uur kwamen de eerste slaperige koppies uit hun huisjes kruipen om te ontbijten. Dit buffet was van de allure waar de chef-kok van een 5 sterrenhotel een puntje aan zou kunnen zuigen. De ouders van Marre (de onderhandelingen met onze sponsor Beuk horeca lopen inmiddels) hadden dit geheel voor hun rekening genomen. Na dit “Only Stars ontbijt” was het tijd om af te reizen naar de wedstrijdlocatie. De 1e tegenstander was het thuisteam ESA. Zij speelden een klasse hoger en waren eigenlijk de enige waarvan we een beetje een idee hadden wat het niveau was. Na een enerverende wedstrijd bleef de teller bij beide teams op 0 staan. Wedstrijd 2 was tegen Vordingborg IF uit Denemarken. Deze meiden waren echt een stuk verder dan wij en werd er met ruime cijfers verloren. Het 1e tegendoelpunt was overigens geheel op het conto te schrijven van onze grensrechter die in gedachte al zat te fantaseren over stokbrood met kruidenboter. De 3e wedstrijd van de dag was tegen St Nicks Girls uit Engeland. Ook deze tegenstander was van een ander formaat. Toch was de wedstrijd redelijk in balans totdat de scheidsrechter een prachtige redding van Marre promoveerde tot een penalty. Dit resulteerde in de 2-0 en zo werd de wedstrijd vroegtijdig voor ons beslist. Met de pest in het lijf werd er verder gespeeld, maar daarna lukte niet zo veel meer.
Met 1 punt was de puntentas toch niet zo gevuld als gehoopt. Gelukkig betekende dit dat er nu dus genoeg ruimte was en rekening werd gehouden met de puntenstroom van de volgende dag. Kijk, dat is nog eens plannen en vooruitzien. De avond op het park werd afgesloten met een BBQ en feestavond. Toen ook de eigenaar van het park bij ons op de tafel had gestaan en “Hatseflats” vrolijk rondging, konden we gaan slapen. Er volgde weer een koude nacht in onze stacaravan die totaal afgeschreven, waarschijnlijk voor een zacht prijsje was overgenomen uit Plopsaland. De kabouters daar konden niet meer overweg met de te kleine ruimtes. Het zou ook zomaar kunnen dat het hiervoor dienst deed als duiventil. De duiven waren niet weg te slaan bij deze stacaravan.
De finaledag brak aan met een zonnetje en onze “girls” leken toch iets meer vermoeid op te staan dan gisteren. Na weer een heerlijk gezamenlijk ontbijt op het ereterras van H011, gingen we weer naar de velden van ESA. Daar troffen we weer een schare aan trouwe MO15 supporters. De laatste 2 poulewedstrijden tegen Billund Q en Ry Fodbold gingen allebei met 0-1 verloren. Ook was er hier en daar sprake van speelsters die ietsje ouder leken. Dan moest het maar gebeuren in de laatste wedstrijd tegen de nr. 6 van de andere poule. Statistisch gezien werd de kans dus steeds groter dat we een keer zouden winnen. Statistieken liegen nooit want in een spannende wedstrijd werd er uiteindelijk 1 x gescoord door de Engelse meiden van Overton Youth FC. Gelukkig voor ons was dit in hun eigen doel(of was het toch Esmee). Na het laatste fluitsignaal vielen de meiden elkaar dolgelukkig in de armen. Het was toch gelukt. Heel moe maar zeer voldaan werden de medailles opgehaald. Bij ons was het duidelijk: meedoen is belangrijker dan winnen.
Terug op het park werd de plaatselijke pizza tent bedolven onder een mega bestelling. Het opeten ging uiteraard sneller dan de tijd die nodig was om te bezorgen. Nadat Jolanda, Ronald en Sven in het zonnetje waren gezet door de meiden voor hun inzet voor, tijdens en na het seizoen was er weer tijd om te gaan “mengen” met de andere teams. Deze avond werd er iets beter gehandhaafd op de eerder gemelde verplichte rust. Toen om iets over 11 een van onze begeleiders nog een zacht deuntje over de box liet schallen werd hij bijna door het SWAT-team van het park overvallen.
De maandag was er een uit duizenden, na een prachtig weekend weer te vroeg op om de boel op te ruimen en in te pakken. Rond de klok van 10 uur gingen we weer onderweg naar huis. De meiden hebben zich geweldig geweerd in dit toernooi wat een eigenlijk een tikkeltje te hoog was qua niveau. De sfeer heeft er echter geen moment onder geleden. Een prachtig mooi stel bij elkaar dat de belofte heeft gehad dat, indien er komend seizoen een kampioenschap behaald wordt, er een kamp opgeslagen gaat worden op Ibiza.
Via deze weg willen de meiden alle sponsors en ouders bedanken die zich hebben ingezet om dit toernooi mede mogelijk te maken.
